....................
“ธรรมชาติสามัญ” กับ “ธรรมชาติเดิมแท้” ของสรรพสิ่ง
สัมพันธ์กันเหมือน “น้ำ” กับ “ความเปียก”
เหมือน “เปลือกหอยสังข์สีขาว” กับ “ความขาว”
เหมือน “เปลวไฟ” กับ “ความร้อน”
เหมือน “การสร้าง” กับ “ความเสื่อม”
น้ำและความเปียกชื้นนั้น
มีชื่อและสภาวะต่างกัน
แต่ทั้งน้ำและความเปียก
ไม่สามารถแยกออกจากกันได้
ความต่างของ ชื่อ และ สภาวะ คือ ธรรมชาติสามัญ
แต่ความเป็นหนึ่งเดียวกัน คือ ธรรมชาติเดิมแท้
“วัตถุ” กับ “ความว่าง” ก็เช่นกัน
หากวัตถุธาตุมีธรรมชาติที่แตกต่างจากความว่างแล้วไซร้
วัตถุย่อมคงความเป็นนิจจตาไม่เสื่อมสลาย
แต่เพราะธรรมชาติเดิมแท้ของวัตถุและความว่างนั้นเหมือนกัน
แม้จะขานเรียกคนละชื่อ หรือถูกมองว่าเป็นสองสิ่งแยกกัน
แต่ “วัตถุ” และ “ความว่าง” เป็นสองของความเป็นหนึ่ง
ซึ่งไม่สามารถแยกขาดจากกันและกันได้
..............
ตอนหนึ่งจาก “หทัยสูตร” : ธรรมเทศนาของ ท่านเกเช โซนาม รินเช็น
ครูส้ม แปล
พ.ย. ๒๕๔๖
